رواية صراعات الحياة بقلم يارا عبدالعزيز
منار: شكرًا انا مش عايزة اتعب حضرتك
يوسف: قولتلك دا واجبى لو اى طالب هتصرف معاه بنفس الطريقة
منار بتوهان فيه: تمام
يوسف: عن اذنكوا
منار: اتفضل
منار فى نفسها: هو فيه قمر كدا
صفاء: مناار مناار روحتى فين
منار بتوهان: معاكى يا ماما
زياد: ادخلى انتى
ندى: مش هتدخل معايا
زياد: لا هاجى على بليل
ندى: زياد هو انت زعلان منى
زياد بعصبية: وانا هزعل منك ليه ادخلى يا ندى
اتجمعت الدموع فى عيونها واتكلمت بصوت مخنوق: تمام
زياد: الو انت فين
سيف: فى الطريق رايح المستشفى عند يوسف مال صوتك حاجه حصلت ولا ايه
زياد: انا جيالكوا
سيف: تمام
يوسف راح قعد على مكتبه فى المستشفى
يوسف وهو بيسند ضهره على كرسى مكتبه: ليه حاسس انها مسؤولة منى وان من حقوقها عليا انى اعمل كل دا يوسف اعقل كدا واتحكم فى نفسك دى عيلة لسه ١٨ سنة فوق كدا
سيف: بتكلم نفسك ولا ايه
يوسف: ايه اللى جابك هنا
سيف: مش عايز اقعد لوحدى واسيب نفسى لدماغى
يوسف: ومين سمعك
زياد: عرفتوا اللى حصل امى وامكوا عارفوا انى اتجوزت ندى
يوسف: ايه مين قالهم
زياد: مش عارف امى عايزنى اطلق ندى
سيف: طب وهتعمل ايه
زياد: مش هطلقها طبعًا أنا بعشق ندى ومقدرش اعيش من غيرها
سيف وهو بيسند ضهره على الكرسي وبيرجع راسه لورا وبيسرح فى حياة: مفيش حاجه مبهدلنا غير الحب دا
يوسف: معاك حق انا اللى شكلى داخل على دما.ر
سيف وزياد بصوله
زياد: البنت اللى هى صاحبة ندى صح
يوسف: هو انا مف ضوح اوى كدا
زياد: الصراحة بصاتك ليها واقع واقع
يوسف: اعمل ايه يا جدعان دى اخدها اربيها دى ولا اعمل ايه
زياد: انا بقول نشيل قلوبنا دى بقى عشان احنا بنروح فى دا"هية
سيف: يعنى انا جاى عشان مسبش نفسى لدماغى تيجوا انتوا
فضلوا قاعدين مع بعض لحد بليل وكل واحد اخد قرار انه هيواجه وان حبه وقلبه لازم ينتصروا على كل صعب
زياد دخل الاوضة لاقى ندى قاعدة على السرير بتعيط
زياد جرى عليها: مالك فيه ايه
ندى بشهقات: طلقنى
زياد بعصبية مفرطة: ايه اللى بتقوليه دا
ندى ببكاء: مفيش غير الحل دا انا مش عايزة يحصل مشكله ما بينك وما بين مامتك بسببى
زياد بحنية وهو بيمسح دموعها: بصيلى بصيلى يا ندى
ندى وقتها بصتله وعيونها كانت مليانة بالدموع
زياد: اهدى انا امى هعرف اتعامل معاها بطلى عياط وبعدين انتى شايفة انى هبقى مرتاح وانا بعيد عنك دا انا ام"وت يا ندى
ندى بطفولة ورقة: هو الكلام اللى قولته لمامتك دا صح
زياد: ايوا صح انا بعشقك والله العظيم بحبك اوى مش عارف حصل ازاى بالسرعة دى بس انا متأكد من مشاعرى ناحيتك
ندى برقة: بجد
زياد: والله بجد
ندى حضنته بفرحة كبيرة: وانا كمان
زياد بلهفة: وانتى كمان ايه
طلعت من حضنه وبصيت للأرض بخجل رفع وشها
زياد بلهفة وحنية: قولى يحبيبتى وانتى كمان ايه
ندى: وانا كمان بحبك
زياد بفرحة شديدة: بجد يا ندى ودا من امتى
ندى بخجل: اما غيرت عليك من سارة
زياد بابتسامة: اللى هى اختى
ندى: ااه
زياد شالها ولف بيها
ندى بأببتسامة: زياد نزلنى
زياد بفرحة: انا اسعد انسان فى الدنيا
ندى: طب نزلنى بقى
نزلها بحب كبير ومسك ايدها بحنية
: تقبلى انك تكونى مراتى بجد مش بس على الورق
ندى هزت راسها بفرحة ودموع بمعنى ااه
: اكيد طبعًا
حضنته بحب كبير وفرحة: بحبك
زياد بحب: وانا بعشقك
طلعت من حضنه وهى بتبص للأرض بخجل رفع وشها لتتقابل عيونهم نظر لبعضهما بحب كبير ليقابلها زياد بحب ووو
: برن على حضرتك من الصبح وحضرتك مبترديش يا هانم
