رواية صراعات الحياة بقلم يارا عبدالعزيز

: والله العظيم كلمة كمان وهد"فنك حي

خاف ورجع لورا

سيف شال شنطة حياة واتكلم بعصبية وغضب ارعب حياة ونهى: يلا مش هتعقدى هنا دقيقه واحده

صحى لاقى ندى نايمة فى حضنه فضل باصص عليها بأببتسامة كبيرة

زياد: عملتى فيا ايه يست ندى من ساعة ما شوفتك بقيت بخاف عليكي وكأنك جزء مني

ندى كانت سامعه بس عملت نفسها نايمة كانت حابة تسمعه اكتر ظهرت منها ابتسامة زياد لاحظها

زياد بأببتسامة قر"ب منها ندى بعدت بخجل وفتحت عيونها

: هتعمل ايه

زياد وهو بيرفع حاجبه وبيضحك على طفولتها

: مش كنتى نايمة

ندى تاهت فى وسامته

زياد بخبث: قمر اوى انا لدرجة دى

ندى بصتله بخجل وهى بتزيح شعرها ورا ودنها وخدودها قلبت طماطم 

زياد بصلها بحب وهو بيحاول يتحكم فى ضعفه قدامها

: اقفلى القميص مفتوح من فوق

بصيت على القميص بخجل كبير وقفلته بسرعة

زياد: انا هنزل احضر الفطار

ندى برقة: هحضره انا

زياد وهو بيبلع ريقه: اول مرة فى حياتى اندم ان معنديش جلاليب كنتى لبستيها بدل اللى انتى لابسهولى دا

ندى بخجل وهى بتنزل وشها: يعنى اعمل ايه

زياد وهو بيحط ايده على شعره وبوسامة: والله العظيم كدا كتير منك لله يسيف انا هنزل احضر الفطار

اتجمعت الدموع فى عيونها راح عندها بحنية وحب كبير

: بتعيطى ليه

ندى بشهقات وطفولة: عشان انا بجبرك على حاجات كتير انا اسفة والله بس لو عايز تطلقنى عادى انا مش هزعل منك

زال دموعها بأبهامه بحب كبير وحنية: والله ما اقصد اللى فاهمتيه خالص انا مش هبعد عنك وانتى مش جابرينى على حاجه بالعكس انا حاسس انك مليتى يومى لى اول مرة احس ان ليه طعم بوجودك

بصتله بأببتسامة: بجد ولا بتجبر بخاطرى

زياد بأببتسامة: لا والله بجد متعيطيش بقى

ندى برقة: ماشى

زياد: هنزل احضر الفطار تمام

ندى: تمام

كانت قاعده على الكنبة اللى ورا فى عربية سيف فى حضن نهى وبتعيط

نهى: خلاص بقى يا حياة هتتعبى يحبيبتى كفاية عياط

سيف بحنية: ممكن تهدى اروح اخ"لصلك عليه دلوقتي عشان تسكتى وتبطلى عياط

حياة بشهقات: ماما ماما وحشتينى اوى

سيف بدموع: والله هى فى مكان احسن كتير ادعيلها متخليهاش تزعل بزعلك دا خلاص بقى

زالت دموعها بظهر ايدها زي الاطفال: هو هو احنا هنروح فين

سيف: هتعرفوا دلوقتي يلا وصلنا

طلعوا شقه فى عمارة

سيف: دا بقى بيتك ماشى

حياة: ازاى

سيف: هكتبها بأسمك

حياة: اكيد لا انا استحالة اقبل بكدا انا هأجرها منك دا اللى بخلينى اقبل اقعد فيها

سيف: انا بسببك دلوقتي عايش خلينى اوفى نص اللى عملتيه عشانى