رواية اختفاء كاملة الفصول

امى اقترحت ان رامى يروح يقعد عند خالتى شويه يمكن لما يلعب مع ولاد خالتى بما أنهم فى نفس سنه فينسى الموضوع ده، روحت وديته لخالتى المهم كنت تعبان شويه من المشوار فنمت، صحيت بعد شويه بفتح باب الأوضه لقيت عادل ابن خالتى حاطط ملايه على رامى وبيقول ودلوقتى هخفلكوا رامى، جريت عليه وانا بقوله لأااا، النور قطع..

 أمى بدأت تعيط وتقول أبنى فين ؟! وديت أبنى فين يا كريم ؟!، وأنا واقف زى المشلول مش فاهم اى حاجه ده كان جنبى يعنى اختفى !! الدنيا كانت ليل بس نزلت انا وأبويا ندور عليه فى الشارع يمكن نزل فى لحظة ما النور قطع ونسأل الناس عليه بس كلهم قالو أنه منزلش من ساعة ماكان بيلعب العصر وطلع، 

طلعت انا وأبويا بعد ما سألنا الشارع كله وكلهم كانوا بيقولوا نفس الكلام فقلنا نرجع يمكن يكونوا لقوه فى الشقه مستخبى هنا ولا هنا او كان نزل فعلا ورجع ولا حاجه بس مش لاقيينه برضو وأمى كانت منهاره فى العياط 

واول مالقتنا داخلين وقلنلها أنه مش موجود تحت وشها قلب الوان وقامت مغيره هدومها وقالت أنا هنزل ادور على ابنى بنفسى فابويا عارف انها مش هتهدى الا اما تنزل تتأكد من الشارع كله مع أن أبويا كان متيقن من جواه ان رامى مستخبى فى اى حته وهيطلع نكمان شويه اصل اكيد مختفاش يعنى بس كان عارف ان امى مش هتقتنع فنزل معاها وقالى اخلينى هنا عشان لو رجع ولا حاجه لكن بمجرد ما ابويا وامى نزلوا معداش خمس دقائق بالظبط والنور قطع والهدوء ملا المكان، مش سامع اى صوت فى البيت غير صوت نفسى، جبت شمعه ونورتها وقعدت ادور برضو فى الشقه قلبتها كلها وطلعت الصاله تانى وانا عمال انادى رامى.. رامى،