رواية جنون الحب (كاملة جميع الفصول) بقلم يارا عبدالعزيز

حور بطفولة: انت عامل شبه المغناطيس مش عارفه ابعد عنك

فارس فى نفسه: والله ولا انا عارف بس لا لازم اقوى افتكر كل اللى عملته فيك مش بالسهولة دى يا حور مش بالسهولة دى 

شال ايديها من عليه وهو بيبعدها عنه اتكلمت بحزن والم شديد

: لدرجة دى تمام

لا حول ولا قوة الا بالله العلي العظيم ♥️

مشيت قدامه حطيت ايدها على الباب بغضب وهى بتحاول تفتحه بس كان مقفول اتكلمت بغضب ودموع

: مش بيفتح ليه دا 

فارس وهو بيروح عندها وبيفتح الباب

: عشان مقفول يا حور عشان مقفول وبعدين هتعيطى عشان الباب مقفول

حور بطفولة: فارقة معاك يعنى اعيط ولا لأ

فارس بالامبالاة: اكيد طبعًا مش بنت عمى 

حور بغضب: ومراتك وام ابنك ايه لاغيت كل دا 

فارس: والله انتى اللى لاغتيه مش انا انتى اللى قولتى قدام الكل ان ابيه فارس يبقى ابن عمى وبس مش هو دا اللى حصل

حور بغضب طفولى: ااااااااه انا قولت كدا بس دلوقتي هنقول للكل اننا متجوزين انا عايزة الكل يعرف

فارس بعند: وانا بقى مش عايز اصل ايه لازمتها واحنا كدا كدا هنطلق يعنى

حور بغضب: يبنى متنرفزنيش يبنى هز'علك 

فارس وهو بيرفع حاجبه

: ابنك وهتزعلينى دا انا ٣٤ سنة ودكتور يتقالى كدا من عيلة

حور: متقولش كدا انا مدام الدكتور فارس المالكى وكلها كام شهر وهبقى مامت ابن الدكتور فارس المالكى

فارس بقسوة عكس ما بداخله: حاليًا لكن بعد فترة هتبقى ام ابنى وبس يا حور وبنت عمى 

بصتله بو'جع شديد ودخلت العربية وهى حابسة دموعها بالعافية 

استغفر الله العظيم الذي لا اله الا هو الحي القيوم واتوب اليه ♥️

فى عربية فارس

فارس: امك بترن

حور بخوف شديد: يلهوى زمانها عرفت انى خرجت 

فارس بعصبية مفرطة: انتى مقولتليهاش

حور: ايوا خرجت من وراها لو كنت قولتلها مكنتش هترضى تخلينى اخرج 

فارس بعصبية مفرطة وغضب: انتى ناوية تمو'تينا كلنا من الخوف عليكى انتى مش عارفه ان امك مريضه سكر وحاجة زى كدا ممكن تروح فيها

حور ببكاء: متتعصبش عليا

اتجاهلها وهو بيرد على فونه بسرعة

عزة بخوف شديد: فارس انا مش لاقية حور صحيت من النوم ملاقتهاش فى اوضتها

فارس: اهدى يا مرات عمى حور معايا وهى كويسة متخافيش

اتنهدت براحة وهى بتاخد نفسها: الحمد لله طب هو انتوا فين

فارس: احنا جايين اهو نامى انتى وارتاحى

عزة: تمام

اللهم صلى وسلم وبارك على سيدنا محمد وعلى اله وصحبه اجمعين ♥️

بعد نص ساعة كانوا وصلوا البيت حور نزلت النقاب وقفوا قدام بيت عزة

فارس: انتى رايحة فين ادخلى يلا

حور: انا هطلع شقتى

فارس: شقتك!! 

حور: ايوا شقتى مش المفروض ان محل اقامة الست بيت جوزها وانا بيت جوزى فوق مش هنا

فارس بجمود: دلوقتي بقيت جوزك

حور: ااه جوزى وابو ابنى 

فارس وهو بيقر'ب منها وهى بتبعد لحد اما لازقت فى الحيطة همس جنب ودنها 

: يعنى اخاد كل حقوقى منك دلوقتي عادى 

حور وهى بتحط ايدها على صدره بضعف غمضت عينيها قر'ب منها بحب كبير افتكرها وهى بتقوله ان كل حاجه حصلت ما بينهم مكنتش برضاها وانها ندمانة اتكلم بألم شديد