رواية هتحدي الظروف كاملة بقلم/ فاطمة عيد
زين : الو .. ع الطريق .. لا لسه خارج من القاهره .. سوزى اهدى قولت لسه بدرى .. اوك باى
( روح كانت مركزه معاه لان صوت التلڤون كان عالى وخدت بالها انها بنت بتتمايص واتأكدت لما قال اسمها )
روح : كنت بتكلم مين ؟
( يبصلها وميردش ويبص للطريق )
روح : زين مين اللى بتكلمها دى !
( ميردش عليها ويكمل سواقه .. روح تتنرفز يقف مره واحده لدرجه ان العربيه عملت صوت )
زين بزعيق : عاوزه ايه !!!!
روح بزعيق مماثل : كنت بتكلم ميييين !!!
زين پڼړڤژھ : وانتى مالك
روح : مالى ونص يبابا انا مراتك وليا حقوق عليك
( يضحك زين بصوته كله ويبصلها )
روح بزعيق : بطل ضحك ورد عليا
( زين ابتدى يتعصب من اسلوبها )
زين بصرامه : صوتك لو على تانى هخرسك بطريقتى
روح : خوفت انا كده صح ! قولتك ميــ،ت مره مبتهدذش
زين ببرود : وانا مبهدذش
( يقزب منها ويبوسها بغنـ،ـف ويبعد عنها مره واحده .. روح تبصله وهى بتبرق .. يتجاهلها ويبص للطريق ويتحرك بالعربيه )
روح بصوت مبحوح : ليه عملت كده ! انت مش وعدتنى ؟
زين ببرود : انتى اللى اضطريتينى لكده
روح : انا معملتش حاجه
زين يبصلها : متأكده انك معملتيش !
روح : اللى عملته مش مبرر لوفاحتك
روح : ع فكره انت بتتحجج عشان تلمشنى
زين : انا لو عايز المسك مش هتحجج .. متنسيش انه حقى
روح : حتى لو حقك انا مش هسمحلك بيه
زين ببرود : وانا مطلبتوش
( تبصله پڠېظ ومش عارفه ترد عليه وف نفس الوقت بروده محننها .. تفضل السكوت ع انها تتناقش معاه لانها ايقنت تماما انها مش هتعرف تسد معاه .. يعدى الوقت ويوصلوا الشاليه .. ينزل زين وياخد الشنط ويمسك ايد روح .. تسجب ايدها من ايده )
زين : كل صحابى موجودين جوه .. وشىء مش لطيف انهم ياخدوا بالهم من علاقفنا .. ف ياريت نتصرف كزوجين
